سبکبالان عاشق

سلام امام زمانم.....

روزگارم با شما بسیار زیبا میشود.........

خادم کویت یقین محبوب زهرا میشود..........

آبرو اعتبارم ز الطاف شماست...........

در پناه تو یقین یک قطره دریا میشود.......

از طرف مدیریت وبلاگ سبکبالان عاشق

التماس دعا میگیم به اون ڪسایے ڪه
یواش یواش دارن ساڪشونو جمع میڪـــــنن
تا پیاده برن دســـــت بـــــوس آقا ...

یه زمانے ڪسے میرفت ڪربلا خیلے تو چشم بود
ولے الان ڪسایے ڪه جاموندن بیشتر تو چشمن

 یا ابـــــاعبـــــدالله ( علیه السلام )
پایم ڪه جا مانده ...
دلـــــم را مے فرستم به زیارت ارباب ...
انگار ڪه قسمت نیست ؛
چشمانم ڪربلایے شوند ؛
امسال هم دلـــــم راهے ڪربلا میشود ...‌‌
‌
 درآن زمین ڪه پناه تمام عـــــالم بود
فقط براے من روسیاه جا ڪم بود⁉️
‌
اے ڪسانیڪه به زیارت مولایمان شرفیاب
مے شوید ؛
از قول جاماندگان اربعین به مـــــولایمان بگویید :

 اے آقایے ڪه قوانین عبور را در مرزها
به هم میزنے !
وقانون عاشـــــقے راحاڪم میڪنے❗️
ڪنار پل صراط  منتظر ڪرمت مے مانیم
تا بیایے قوانین عبور را ڪنار بزنے و عاشـــــقانت
را بے حساب عبور بدهے ... ان شاء الله

ازهمه دوستانے ڪه زائرڪـــــربلا هستن
الـــــتماس دعـــــا داریم ...

سرباز ولایت نوشت:

درد پـــهلو خوب،نه بــدتر شده این روزهـا

چهره ی زهــرا چه درد آور شده، این روزهـا

از سـر و وضع پریـشان عـلی فهمیده اند

شعراختصاصی قرارگاه فرهنگی

 سبکبالان عاشق

كاش ديگه حرف وصيت نزني

نگي از روضه هاي بي كفني

هم مي گي داغ بابا رو مي بينم

مي گي از اون روزاي بي حسني

غصه ي در و ديوار برام كمه!

چرا داري مي گي از بي وطني

داري مي گي كه حسين و مي كشن

نمي مونه به تنش پيروهني

اين چه روزيه كه قلب و مي شكنه

كه مي گي به جام يه بوسه بزني

كوفه و شام بلا بگو كجان

كه من اونجا ندارم هم سخني

واي من به مجلس حراميان

كه باشه ميونشون همچو مني

مادرم تو رو خدا روضه بسه

كه داري قلبم و از جا مي كني

یه روز که دوستانش داشتن توی نی زارها دنبال پیکر شهدا میگشتن ، مشاهده میکنن که یه جمجمه روی یکی از نی ها هست ، 

یعنی نی رشد کرده و جمجمه رو باخودش بالا آورده ...! 

متوجه میشن که حتما زیر نی باید پیکر یکی از شهدا باشه ، 

وقتی پیکر رو پیدا می کنن توی وصیت نامه این شهید بزرگوار جمله ای نوشته بود و اون جمله این بود: 

« دوست دارم مثل امام حسین(ع) سرم روی نی رود...»

دیشب از چشمم بسیجی می‌چکید

از تمام شب «دوعیجی» می‌چکید

باز باران شهیدان بود و من

باز شب ‌های «مریوان» بود و من

آخر تا کی قرار است معایب سیاست، محاسن ولایت را سپید کند؟

چقدر از منش این شهدا دور شدیم

آنقدر خیره به دنیا شده و کور شدیم

معذرت از همه خوبان و همه همرزمان

ما برای شهدا وصله ی ناجور شدیم

شهدا در همه جا فاتح اصلی بودن

عجب اینجاست که ما این همه مغرور شدیم

شکر ، با سابقه ی دوستیِ با شهدا

ما عزیز دل مردم شده مشهور شدیم

و از آن برکت خون شهدامان حالا

ما مدیر کل و مسئول شده مسرور شدیم

و اگر حرفی خلاف شهدامان گفتیم

یحتمل مصلحتی بوده مجبور شدیم

پرکشیدن چه مستانه و رفتند و ما

در میان قفس نفس چه محصور شدیم

گردان پشت میدون مین زمین گیر شد

چند نفر رفتن معبر باز کنن،۱۵ساله بود.

چند قدم که رفت،برگشت،گفتند ترسیده...

پوتین هاشو داد به یکی از بچه ها وگفت:

تازه از گردان گرفتم،حیفه!بیت الماله!


و پا برهنه رفت...

ياد«پلاك»بخير كه شماره پرواز بود

ياد«چفيه»بخير كه علامت زهدو برآورنده بسياري از نيازها

ياد«پوتين هاي»بخير كه مشكي بودند اما از پس خود ذره اي تيرگي وتاريكي برجاي نگذاشتند

ياد«لباس هاي»بخير كه ازبس عزيز بودند خدا زمين را به رنگ آنها آفريد.

ياد«بي سيم»بخير كه رابط دلاور مردان وآسمان بود

ياد«مين»بخير كه سكوي پرواز بود

ياد«گلوله ها» بخير كه قاصد وصال بودند

ياد«سنگر»بخير كه مفصل ترين ميهماني اش وخلوص را بدون خرج هاي كلان ترتيب ميداد.

كوتاهي كرديم ،فريب خورديم

فراموش كرديم

شهدا شرمنده ايم

خوشا آن روز را که سنگری بود
شبی ، میدان مینی ، معبری بود
خوشا آن روزهای آسمانی
که شوری بود ، سودا و سری بود

خوشا روزی که دل را دلبری بود
غزل خوان نگاه آخری بود
خوشا آن روزها در خط اروند
هوای روضه های مادری بود

و اهل آسمان بودیم آن روز
که قدری بی نشان بودیم آن روز
و نای دل نوای نینوا داشت
و با صاحب زمان(عج) بودیم آن روز

و کاش آن روزگاران گم نمی شد
هوای خوب باران گم نمی شد
صفای جبهه ها می ماند ای کاش
صدای پای یاران گم نمی شد

جان خود در ره «اولاد علي»مي بازيم.

همچو "مالك" به «عدوان علي»مي تازيم.

اي كه گويي كه خلايق ز«ولي»خسته شدند.

كوري چشم تو برسيد علي مي تازيم.

عشق بود وجبهه بود وجنگ بود

عرصه برگردان عاشق تنگ بود

هركه تنها برسلاحش تكيه كرد

مادري فرزند خود را هديه كرد

در شبي كه اشكمان چون رود شد

يك نفر از بين ما مفقود شد

آنكه سر دارد به سامان مي رسد

آنكه جان دارد به جانان مي رسد

ديده ام،دستي به سوي ماه رفت

زندگيمان در مسير تير بود

خاك جبهه،خاك دامنگير بود

آنكه خود را مرد ميدان فرض كرد

آمداز اين نقطه طي الارض كرد

هركه گرد شعله چون پروانه است

پيكر صد پاره اش برشانه است

تن به خاك وبوي لباسش مي رسد

دشمن افكنهاي بي نام و نشان

پوكه ي خونين شده تسبيحشان

شادي روح امام وشهداءصلوات